tearful$81901$ - translation to ελληνικό
Diclib.com
Λεξικό ChatGPT
Εισάγετε μια λέξη ή φράση σε οποιαδήποτε γλώσσα 👆
Γλώσσα:

Μετάφραση και ανάλυση λέξεων από την τεχνητή νοημοσύνη ChatGPT

Σε αυτήν τη σελίδα μπορείτε να λάβετε μια λεπτομερή ανάλυση μιας λέξης ή μιας φράσης, η οποία δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας το ChatGPT, την καλύτερη τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης μέχρι σήμερα:

  • πώς χρησιμοποιείται η λέξη
  • συχνότητα χρήσης
  • χρησιμοποιείται πιο συχνά στον προφορικό ή γραπτό λόγο
  • επιλογές μετάφρασης λέξεων
  • παραδείγματα χρήσης (πολλές φράσεις με μετάφραση)
  • ετυμολογία

tearful$81901$ - translation to ελληνικό

Comedie larmoyante; Comedie Larmoyante; Tearful comedy

tearful      
adj. δακρυσμένος, πολύδακρυς

Βικιπαίδεια

Comédie larmoyante

Comédie larmoyante (French: tearful comedy) was a genre of French drama of the 18th century. In this type of sentimental comedy, the impending tragedy was resolved at the end, amid reconciliations and floods of tears. Plays of this genre that ended unhappily nevertheless allowed the audience to see that a "moral triumph" had been earned for the suffering heroes and heroines.

Thomas Heywood's masterpiece, A Woman kilde with kindnesse (acted 1603; printed 1607), can be considered a forerunner of this genre.

In Pierre-Claude Nivelle de La Chaussée's Mélanide, the genre is fully developed. Comedy was no longer to provoke laughter, but tears. The innovation consisted in destroying the sharp distinction then existing between tragedy and comedy in French literature. Indications of this change had been already offered in the work of Marivaux, and La Chaussée's plays led naturally to the domestic drama of Diderot and of Sedaine.

Louis-Sébastien Mercier considered himself a supporter of this genre.

By blurring the distinctions between comedy and tragedy, the comédie larmoyante formed the basis for the subsequent genre known as Drame Bourgeois, the form of realistic comedy heralded by Denis Diderot's Le Fils naturel (published 1757, performed 1771).

There are many examples of 'comédie larmoyante' in both French and Italian opera where it gave birth to the genre of opera semiseria: André Grétry's Lucile, Nicolas Dalayrac's Nina, ou La folle par amour, Pasquale Anfossi's La vera costanza (1776) and Joseph Haydn's work of the same name (1779).